Okuyan gerçekten vazgeçemiyor :)

Vazgeçmem Senden (The Hathaways, #2)

Ahhhh bu kitapp ! Bu kitap favori historicalım oldu !! ♥

Bugüne dek okuduğum en iyisi (bana göre tabi ki) ..


Historical romanlarının büyük hayranı olduğumu söyleyemeyeceğim.Fantastik her zaman için ilk sırada yer almıştır bende ancak bu kitaba aşık oldum ve sanırım bir daha okuyacağım :D
Historicalları sevmememin nedeni kontların düklerin havalarda uçuşması.. Bu kitaptabı da böyle birşeyle karşılaşacağım diye erteleyip duruyordum ancak daha okumaya başladığım anda beni etkiledi.Bu kitapta kontlar var ancak diğerleri gibi göze batmıyor ve çoook daha akıcı.

Biraz gizem,baş karakter fazlalığı ve özellikle hikayedeki ailenin komedisi ve farklılığı bu kitaba bayılmama yetti .. Özellikle leoya bayıldım :) O abi ne mükemmel bir abi öyle .Ona gülmekten neredeyse kitabı okuyamadım.Onun her kelimesi ayrı bir komik.Çok mükemmel bir karakterdi.. Eğer baş kahramanımız Kev'de onun kadar mükemmel olmasaydı Kev yerine Leoy'a da talip olabilirdim açıkçası :D

Cam ise apayrı bir erkek zaten.Ailenin içinde asla sırıtmıyor ayrıca Kev'e sataşmalarıda harikaydı.Kızların komedisi bambaşka.Hele Beatrixin hayvanları! :D .. İnanılmaz eğlendim okurken.Bazen sesli güldüm,kahkaha attım .. Gece yarısı saat 5'e dek uyutmadı bu kitap beni.

Okumadan uyuyamadım ama değdi..Çoook şiddetli tavsiyemdir :))

Nisa Şahin'den 'Hayat Kurtaran Kelime' ♥

 İlk olarak kitabın konusundan dolayı çok etkilendiğimi belirtmeliyim.Lösemiye yakalanmış bir çocuğun hikayesi anlatılıyor kitapta.Lösemi öncesi,lösemi sırasında yaşananlar ve sonrası olarak bölünmüş.Ki böyle olması insanı dahada hikayeye bağlıyor açıkçası.Yapıcı olduğunu umduğum eleştirilerimle başlıyorum yorumuma.

 Öncelikle Hikayeyi başında okumakta ve anlamakta zorlanadığımı söyleyebilirim.Kitapta neredeyse hiç dialog yoktu.Bu nedenle alışmış olduğumdan farklı bir deneyimdi benim için.Kitap baş karakterimizin düşünceleriyle anlatıyordu kendini adeta.Bu özelliğni bir yönden sevdim bir yönden sevemedim.Şöyle ki Düşünceleri okumak beni karaktere daha da yakınlaştırır kitaplarda her zaman ama neredeyse hiç konuşma olmaması da yer yer sıkıyor okuyucuyu.Kendini sürekli kendi kendine konuşan biriyle yanlız bir odada gibi hissediyorsun ve boğuluyorsun..

 Bir diğer eleştirim ise ana karakterin erkek olmasıdır.Çocuğun duyguları,olaylara verdiği tepkiler yada ailesine olan bağlılığı (sevgisi) çok kızsaldı bence.En azından benim tanıdığım yada karşılaştığım hiçbir erkeğe benzemiyordu.Bilemiyorum ama o duygular çok yoğun bir şekilde anlatılmıştı kitapta.Ki böyle olması nedeniyle beni ana karakteri kız olarak hayal etmeye itti.Kız değilde erkek olduğunu her hatırladığımda yepyeni bir kitaba başlıyormuşum gibi hayallerimi baştan yaratmaya çalışıyordu beynim.Bu da beni yordu malesef.